Resimlere gelince, ne yazık ki kendimi ifşa etmediğimi şimdiden bildirmek isterim. Fazla zamanımız yoktu, o yüzden orada olmak istedim. Bu arada, konaklamamız benim favorimdi. İlk başta hayaletlerle paylaşmak zorunda kalacağımızdan biraz korktum, ama neyse ki onları bir parfüm ve sivrisinek kovucu ile kovmayı başardık, bu yüzden bizi yalnız bıraktılar (ya da sadece çok fazla aperol içtim ve ben yapmadım) onları fark edin). Bu yüzden konaklamayı sevdim, hava güzeldi, ne yazık ki benim için çok iyiydi. İlkbahardan beri ilkini beklerken sonbahardan yaza geçiş??? normal miyiz? Şakaydı, çünkü belli ki donmak istemiyordum...her şeye hazırlıklı olmama rağmen. Her neyse, kasabadaki ikinci gece oldukça korkutucuydu. Büyük bir rüzgar fırtınası küçük sokakları süpürdü ve orada olan her şeyi alıp götürdü. Tabii ki, o zaman çöp atmak için eski şeyler ortaya çıktı. Bu yüzden rüzgarda uçan ürkütücü İtalyan şeylerini izlemek oldukça korkutucuydu.
Como'da büyük bir oda ayırttık (şehri kastediyorum)! Garda'dan daha küçük bir göl olduğu için burada sadece küçük köyler olduğunu düşündüm, bu yüzden muhtemelen bakmayacağım (kendi kendime düşündüm), 3 vegan restoran olduğunu bilmek yeterliydi (burada bile yapmadım) Her çalıda yetişmeseler bile hiçbir şeyden şüphelenmeyin). Her neyse, kendimize göre doğru kararı verdik. Tabii ki başkalarına küçük bir yer tavsiye ederim çünkü herkes bizim kadar özel değil.
Son zamanlarda gerçekten uzun süredir seyahat etmediğimizden ve pandemi nedeniyle her türlü planlamayı bıraktığımızdan bahsetmiştim. Hesaplarımızı birçok kez kaçırdı, biz de bırakmayı tercih ettik. Sanırım bu konuda yalnız değildik. Bir de kimseye emanet etmeye korktuğum kedimiz var. Kedi bakıcıları ve kedi otelleri söz konusu değil. Mimó evde kalıyor çünkü o kendi rutini olan bir prenses. Sonunda kader, sevgili meslektaşlarımızdan biriyle karşılıklı vaftiz ebeveynliği üstlenmemizi sağladı, yemin ederim ki adını altınla anacağım (hem kendisi hem de eşi için)! Evet, birbirimizin gözlerine bakarız. Gerçek bir ittifaka dönüştü. Cica Peri Vaftiz Kooperatifi. Ya da böyle bir şey. Hehe. Mimó'nun biraz zor bir doğası var (düşündük), ama kedileri gerçek bir büyük monsieur. Yıllarca böyle ortaya çıktı, şimdi nihayet dışarı çıktık. Biraz gergindim, kabul ediyorum ama bence bu normal.
Kedi konusu kapanmıştır. Kaldığımız villa bizim için çok güzeldi. Her zaman otantik yerler arıyoruz. Yemekler cennet gibi, göl güzel (bu tür tüm göller gibi)! Bellagio'ya yolculuk korkunçtu. Açıkçası, benim sorunum ne? Haha. Ama gerçekten! Dar dağ yolları, çılgın sürücüler, motosikletliler, bisikletliler, yayalar, keçiler... Evet, orada değiller, yani yolda değiller (Adam Sandler filminde/cinayet gizemindeydi/, bu yüzden kaçıramazdım. BT)!
George Clooney ile tanışmadık, bu yüzden ne yazık ki bizi kahveye davet edemedi. Sorun değil, konaklamada kendi kahve makinemiz vardı. Nespresso, başka ne var?
Eve giderken, tıpkı oraya giderken olduğu gibi, İsviçre'den geçtik. Artık yıllık bir otoyol çıkartmamız var çünkü elimizdeki tek şey bu. Öte yandan, çok fazla otoyol yok. Her neyse. Belki de geri döneriz çünkü fotoğraflamak istediğim bir yer var ama gönlümüze sızmasalar da.
Sonuç olarak, sonunda kurtulduğumuz ve Mimóka'mızın güvende olduğu için çok mutluyuz. Şimdiden bir sonraki geziyi planlıyoruz ama bu geleceğin müziği, dönene kadar bunun hakkında yazmayacağım. Umarım fotoğraflar (gerçekten çok fazla fotoğraf çekmemiş olmama rağmen) yine de bir şey hakkında bir hikaye anlatır... güzel bir şey.
Tatlı kokular, sıcacık evler ve bolca sevgi ile keyifli bir Ekim şarjı diliyorum. Cadılar Bayramı için hazırlanıyoruz...
UI: Sonunda hala birkaç resim kaldı!
Kamera ARKASI:
